An education isn't how much you have committed to memory, or even how much you know.
It's being able to differentiate between what you know and what you don't. -- Malcolm S. Forbes

Een kleine dierenparabel om te beginnen....

Het onrecht van de verkeerd begrepen gelijke kansen, of: niets is onrechtvaardiger dan de gelijke behandeling van ongelijken

Op een dag besloten de dieren dat ze iets moesten ondernemen om beter tegen de toekomst opgewassen te zijn en ze stichtten een school.

Ze voerden een leerplan in voor lichamelijke oefeningen met de vakken lopen, klimmen, zwemmen en vliegen en ze besloten (omdat dat overzichtelijker was) dat ieder dier aan elk vak moest deelnemen.

De eend was een uitstekende leerling bij de zwemles, zelfs beter dan haar leraar, haalde tevredenstellende cijfers bij het vliegen, maar was zwak in lopen. Omdat ze bij het lopen zo langzaam was, moest ze vaak nablijven en ook het zwemmen opgeven om het lopen te oefenen. Dat duurde zo voort totdat haar zwemvliezen versleten waren en ze nog maar een middelmatige zwemster was. Middelmatigheid werd echter door de school geaccepteerd zodat niemand zich er bezorgd over maakte - op de eend na.

De haas was aanvankelijk de beste van de klas bij het lopen, maar raakte overspannen omdat hij voor zwemmen bijles moest nemen.

Het eekhoorntje was uitstekend bij het klimmen, tot hij door de vliegles totaal gefustreerd raakte. Volgens de leraar moest hij steeds vanaf de grond naar boven starten, in plaats van vanaf de boomtop naar beneden. Door al die inspanning werd het eekhoorntje uiteindelijk mank en kreeg nog maar een zes voor klimmen en een vijf voor lopen.

De adelaar was een zorgenkind en werd streng aangepakt. Bij het klimmen was hij steeds als eerste boven in de boom, maar hij volhardde wel hardnekkig in zijn eigen methode om boven te komen.

Aan het einde van het schooljaar had een niet helemaal gewone aal, die buitengewoon goed kon zwemmen en ook een beetje lopen, klimmen en vliegen kon, het beste gemiddelde cijfer en mocht op het slotfeest de afscheidsrede houden.

Door G.A. RAEVIS (Uit Newletter of the National Association for Gifted Children, april 1982)

Een variante op dit verhaal - een versie die ouders net aanspoort zélf iets te doen, en die ook meer hoop geeft - is dit: bekijk en geniet (en DOE IETS!)

raisingsmallsouls

Enkele interessante sites waarin een visie kan worden gevonden die steek houdt:

• Het Meer Bagage traject van een aantal Goringemse scholen, kan gelden als een project om U tegen te zeggen
• Het Pyramid project uit de USA doet ook een behoorlijke duit in het zakje om mogelijke initiatieven naar hoogbegaafden toe niet alleen op te sommen, maar ook uit te zetten in een visie op hoe onderwijs aan de hele diverse groep van hoogbegaafden zou kunnen georganiseerd worden
• De visietekst van 't Kofschip, een basisschool in Edegem, kan gelden als een "realistisch" project binnen een gewone school, als er geen speciale middelen beschikbaar zijn voor de begeleiding van hoogbegaafden (wel jammer dat hun vorige project van de leefgroepen door gebrek aan middelen werd opgedoekt)

Sein jij ook jouw interessante sites door?

Kijk ook eens bij de schoolvoorbeelden

Een stukje uit de visietekst van een zorgcoördinator van een school die een "voorbeeld voor zorg" wordt genoemd door de inspectie (en dat niet enkel voor de hoogbegaafden, die slechts één doelgroep vormen van het zorgbeleid van de school):

"Bij het stellen van de juiste diagnose over hoogbegaafdheid moet de volledige ontwikkelingsgeschiedenis van het kind in overweging worden genomen: sommige kinderen zijn immers in de loop van hun schoolloopbaan ‘gekwetst’ geraakt, waardoor ze eventueel laag scoren op doortoetsen, of op andere wijze hun hoogbegaafdheid verbergen.
Deze kinderen dienen ook gestimuleerd te worden in hun ontwikkeling. Immers, velen haken af door het feit dat de reguliere leerstof niet uitdagend genoeg is. Vaak voelen zij zich ‘anders’, ‘geen deel uitmakend van hun klasgroep’. Dit komt door het feit dat zij op een andere manier denken en hun klasgenoten hen niet altijd begrijpen. Door deze kinderen samen met ontwikkelingsgelijken voor enkele lestijden samen te zetten en aan een meer uitdagende taak te zetten, kan hun motivatie gestimuleerd en op peil gehouden worden.
Ook in deze groep zitten heel wat kinderen met leerproblemen, maar meestal worden die pas op een later moment gevonden, omdat zij nu eenmaal heel veel kunnen ‘bedekken’ door hun begaafdheid. Maar dat impliceert niet dat zij geen gepaste hulp nodig hebben.
Maar ook deze zorg moet gefundeerd zijn. Net zoals er leerkrachten zijn met een bijscholing om zwakbegaafde kinderen te helpen, is het ook nodig dat er voldoende scholing is om de hoogbegaafden te helpen. Wat wij nu zien is dat vele scholen plots met een kangoeroeklas beginnen. Niet alle leerlingen die aangeven zich te vervelen in de klas zijn daarom hoogbegaafd.
Maar ook het omgekeerde bestaat: niet alle hoogbegaafde leerlingen laten zich opmerken. Het is door gerichte observatie van leeraspecten, zelfbeeldaspecten, omgangsaspecten en werkhoudingaspecten dat hoogbegaafden kunnen opgespoord worden en gestimuleerd kunnen worden in hun ontwikkeling door hen verbreding en verrijking aan te bieden, eventueel ook op te nemen in de kangoeroeklas als blijkt dat een groot deel van de leerstof reeds gekend is.
Ook hier mogen welbevinden en betrokkenheid van de leerling niet uit het oog verloren worden!"

In de school waar deze zorgcoördinator werkt, wordt gericht gewerkt met signaliseringslijsten, worden er handelingsplannen opgesteld, gaan de leerkrachten gesteund door de zorgcoördinator aan de slag met uitdagende materialen, en is er nog het "toetje" van de kangoeroeklas. Een school die terecht die pluim van de inspectie kreeg, als we de ouders van de hoogbegaafden die er school lopen mogen geloven.