(november 2004, lees voor wat voorafging aan dit
verhaal even bij de ervaringsverhalen:
Versneld in de basisschool)
Hoi allemaal,
Vanmorgen hadden we een MDO (multi-disciplinair overleg) over onze zoon.
Daarop was aanwezig: wij(ouders), CLB (Centrum voor leerlingenbegeleiding),
schoolhoofd, Zorgcoördinator (verder ZC genoemd) en klasjuf.
Ik ben een hyper-gelukkige mama op dit moment. U bent dus gewaarschuwd,
onderstaande staat bol van de superlatieven.
Waarover we het hadden...
Hoofdthema bleek voor de school te zijn: Heeft dit kind nog
genoeg uitdaging? Dat kwam al een beetje als een verrassing want
onze zoon scoort niet altijd op of boven de mediaan en we waren een beetje
bang dat de school daardoor nog wat twijfels zou hebben over de doorgevoerde
versnelling.
Maar het standpunt van de school hierover was heel geruststellend: zijn
resultaten zijn excellent, vooral als je rekening houdt met het feit dat
alles maar beperkt relevant is voor hem waardoor het merendeel van zijn
foutjes aandachtsfoutjes zijn, zijn versnelling nog zo recent is (dateert
van 8 mei 2004), hij in een heel sterke klas zit waardoor de klasmediaan
opvallend hoog ligt, en hij uiteindelijk toch anderhalf jaar jonger is
dan de rest en dus misschien toch nog wat speelser (ze hielden dus rekening
met asynchrone ontwikkeling).
Het enige domein waarmee hij nog wat moeite heeft is spelling maar ook
daarover maakten ze zich geen zorgen: het werd stelselmatig beter, hij
kon het als hij maar voldoende geconcentreerd was en wat hij vooral nodig
heeft zijn 'houvasten' omdat hij steeds te ver doordenkt. Niet direct
een probleem dus want de volgende jaren kwamen er meer regeltjes bij en
zou alles kristalhelder worden voor hem. Ik voelde me enorm opgelucht
door deze feedback want het bleef voor mij toch een punt van zorg.
Vervolgens stonden we stil bij elk aandachtspunt van de afgelopen
maanden:
Sociaal-emotioneel:
Alles gaat prima, hij heeft een heel goed contact met zijn klasgenoten
en een aantal warme vriendschappen. Zijn klasjuf vertelde een ontroerende
anekdote waaruit bleek hoe ze het zelfs voor hem opnamen.
Hij is niet meer bang om in de schijnwerpers te staan, ook niet bij voordrachten
en hardop lezen.
Zijn faalangst is zeer sterk verbeterd, hij vertoont enkel nog nu en dan
wat 'vermijdingsgedrag'. We spraken af om dat, zowel op school als
thuis, goed op te volgen.
Hij is nog een beetje subassertief maar véél minder dan
vroeger.
Kortom: een enorm verschil met het faalangstige en onzekere kind van een
half jaar geleden!
Werkhouding/Werktempo/Onderpresteren/Leerhouding
Zijn werkhouding is nu vrij goed.
Soms ligt zijn werktempo nog laag maar zijn juf was er nu wel zeker
van dat dat kwam door gebrek aan uitdaging. Een klein voorvalletje,
waarbij mijn zoon om praktische redenen later dan de anderen aan een
klastaak had kunnen beginnen, had dat heel duidelijk gemaakt. Die keer
had hij wel heel snel gewerkt, zo snel dat hij als 1ste klaar was geweest.
Het had haar de ogen geopend zei ze. (Als verraste ouder denk ik dan:
Knap hoe ze die kleine signalen steeds zo duidelijk opvangt en interpreteert!)
Leerhouding:
Thuis was die nu wel goed maar hoe was het op school? Tja, dat
was moeilijk in te schatten want het aantal echte leermomenten was vrij
beperkt voor hem,
en dat bracht ons naadloos tot het volgende punt:
Leerprogramma/Uitdaging
Wiskunde:
Op dat vlak zag iedereen een zeer grote voorsprong.
De school zag dat hij nu al veel zaken onder de knie leek te hebben die
ten vroegste midden 5de lj aan bod zouden komen. De leerstof van
het 4de/5de die hij niet beheerste had enkel te maken met domeinen die
hij niet had gezien. Van zodra je hem de basis van iets bijbrengt zet
hij al snel veel volgende stappen waardoor hij grote stukken zelf verwerkt.
De juf stelde dat de huidige aanpak die ze nu hanteerde voor hem (=basisoefeningen
overslaan, verdieping maken en dan werk uit rekenhoek) de verveling wel
tegen ging maar het geen leermomenten bood. De school wist perfect hoe
belangrijk dat onderscheid was en dat maakte het gesprek erg makkelijk.
De ZC zou samen met de juf bekijken waar ze best grote blokken uit de
standaardleerstof konden schrappen (omdat ze irrelevant waren voor onze
zoon naar hun gevoel) en konden vervangen door ander werk.
Vraag werd dus: wélk ander werk?
School dacht meteen aan werkblaadjes 4de + 5de leerjaar aanbieden in zijn
klas. Even stonden ze stil bij het probleem van "wat doen we
daarna dan?" maar even snel veegden ze dat terug van tafel: "Dat
probleem zullen we sowieso hebben, ook al bieden we hem er niks van aan.
Eens in het 5de zal wellicht blijken dat hij toch door de leerstof van de
lagere school zit, of we nu 'helpen' of niet." We beslisten
dan maar om ook dàt probleem op te lossen wanneer het zich zou
stellen.
Daarop opperde het CLB van eerst eens via Somplex te
proberen. In samenspraak met ZC zou de juf grote blokken leerstof
gewoon kunnen schrappen, volledig door Somplex vervangen en dat quoteren.
We spraken af dat we dat zouden doen tot de Krokusvakantie en dan opnieuw
samen komen voor een evaluatie. Indien Somplex voor hem niet werkt (i.c.
het motiveert hem niet en/of hij heeft er geen leerervaringen mee) dan
schakelen we over op leerstof van hogere leerjaren.
We stonden ook nog even stil bij het sociaal aspect van deze maatregel,
waarbij de vraag was of onze zoon zich wel comfortabel zou voelen bij
het feit dat hij als enige dit andere pakket zou krijgen. Ons gevoel was
dat het feit dat hij geruggesteund zou worden door de juf doorslaggevend
was, het is voor een kind veel makkelijker om in te gaan op een pakket
dat je als vanzelfsprekend wordt aangeboden dan telkens jezelf in een
uitzonderingssituatie te plaatsen door zélf op zoek te gaan naar
meer uitdaging.
Taal/Spelling:
Bij taal beslisten we om de huidige manier van werken te behouden.
Het werkte heel goed zo, de juf bleek duidelijk te weten wat hij nodig
had, ze zorgt voor uitdagende boeken, teksten en werkblaadjes.
Bij spelling spraken we af dat bij élke toets (dus ook bij WO,
rekenen, begrijpend lezen, etc.) spelling zou worden gequoteerd maar wel
apart, in de vorm van een A-B-C-D score. Dat om hem te verplichten
van zich telkens in te spannen omdat het duidelijk is dat hij het wel
kan maar heel vaak de spellingsknop gewoon 'uit' zet.
We spraken ook nog even over de inhoud van zijn
maandcontracten.
Deze maandcontracten vervangen de huistaken in zijn klas en zijn een
ideaal differentiatiemiddel want je kan de inhoud gemakkelijk aanpassen
voor elk kind zonder dat het opvalt. De inhoud daarvan was al heel goed
afgestemd op hem en ook in de toekomst zou de juf die afstemming blijven
verzekeren.
Kortom:
Alles gaat goed en dankzij de pro-aktieve en co-operatieve houding van
de school (yes!) kan dat wellicht zo blijven. Je hebt echt het gevoel
dat je 1 team vormt met hen. Ik ben echt enorm verrast, dit gesprek overtrof
mijn stoutste verwachtingen.
Volgend MDO:
Omstreeks de krokusvakantie. En als alles gewoon goed blijft gaan
volgt er dan nog één MDO in het 3de trimester. Ik
benadrukte nog eens dat ik het heel geruststellend vond om te weten dat
we elk trimester een MDO hadden, ook wanneer er geen echte problemen waren.
En daarop zei zijn juf: "ja zeg...als we alleen een MDO zouden doen
bij problemen waren we niet goed bezig hé, je kan daar toch niet
op wachten?!" Goh, wat een geruststellend gevoel te weten dat
dat haar houding is...
Met dit verhaal verdiende de school in kwestie begin december 2004
de "duim van de week" trofee, die zuiver symbolisch op deze website
wordt uitgereikt aan scholen die iets bijzonders doen voor hoogbegaafde
kinderen.
AJ | 
