De beslissing tot versnellen: je begint
met meer vragen dan antwoorden, zoals iedereen.
Veel is al gezegd en geschreven over de voor- en nadelen van versnelling
(waarmee we in dit specifieke geval 'overslaan van een gans jaar' bedoelen).
In de links pagina's vind je een aantal zaken die je kan nalezen over versnellen
op het web: versnellen
links.
Maar stel, je hebt je goed geïnformeerd. Je kind heeft een grote
schoolse voorsprong (bv. eenvoudig vast te stellen d.m.v. het leerlingvolgsysteem
op de school) op zijn klasgenoten. Je voorziet een schooljaar vol verveling.
Je denkt dat versnelling een uitweg zou kunnen bieden. Maar de ongerustheid
blijft. Iedereen heeft zijn mening, en allerlei opmerkingen brengen je
weer aan het twijfelen. Hoe neem je als ouder die beslissing in die wervelstorm
van tegenstrijdige raadgevingen en emoties?
Wees jezelf bewust van de waarde van je eigen oordeel.
Eerst en vooral: jij kent je kind het beste, niet een leerkracht, niet
een psycholoog, en zeker niet die vreemde op een mailing lijst of website!
Waarmee we zeker niet willen zeggen dat die mensen geen nuttige informatie
kunnen geven! Integendeel! Maar als je 'voelt' dat wat die anderen zeggen
helemaal niet overeenstemt met je eigen idee over je kind, en je slaagt
er niet in om te achterhalen hoe dat komt, dan zit je als ouder vaak heel
goed door je eigen intuïtie te volgen.
Is niets doen een optie?
Het helpt om altijd om voor ogen te houden dat niet versnellen
een even zware beslissing is als wel versnellen. Moest dat niet zo zijn,
dan zou je immers helemaal niet moeten nadenken, en zou je waarschijnlijk
deze tekst niet aan het lezen zijn!
Vermits je deze tekst aan het lezen bent, is er waarschijnlijk een probleem.
En dat probleem gaat zeker niet verdwijnen door niets te doen! Als je dus
na het afwegen van pro en contra uiteindelijk beslist om toch maar niet
te versnellen dan moet er wel een goed alternatief (bv. in de vorm van
verbreding en differentiatie) zijn.
Als je beslist om wel te versnellen moet je dat trouwens ook doen, zoniet
loop je het gevaar om binnen de kortste keren opnieuw te moeten 'nadenken'
over een 'probleem'...
Mogelijke gevolgen van niets ondernemen (de "we zien wel" houding)
zijn onderpresteren, school verlaten, emotionele en fysieke achteruitgang,
depressie en gedragsproblemen.
Versnellen is nu een oplossing, maar later dan?
Je stelt je misschien vragen over hoe één en ander
zal verlopen in de puberteit, als je niet-puberend kind tussen wel-puberende
klasgenootjes zit. Als je kind nu zijn interesse in school compleet verliest,
als het nu niet uitgedaagd wordt, welke gaan dan de problemen in de puberteit
zijn?
Je voorziet zonder twijfel allerlei problemen, grotere en kleinere, die
veroorzaakt worden door een versnelling. Hoeveel groter of kleiner zijn
de problemen die je voorziet als er geen versnelling zou gebeuren?
Samengevat kun je dus stellen dat er veel negatieve gevolgen zijn aan het
niet versnellen, en dat je die minstens even zwaar moet laten doorwegen
als eender welk ander aspect.
Het sociaal emotioneel argument.
Ongetwijfeld zullen er mensen opduiken die beweren dat je kind er sociaal
en/of emotioneel niet klaar voor is.
Tracht uit te vissen waarop zij zich baseren.
Weeg zorgvuldig voor en tegens af
Op de links pagina versnellen
links verwijzen we naar een aantal websites. Deze sites en de talloze
boeken en artikels over het onderwerp geven je een berg informatie -veel
ervan gebaseerd op jarenlang onderzoek- die de positieve sociale, emotionele
en academische gevolgen van een versnelling bejubelen.
Maar het is en blijft jouw kind, dus als versnellen niet de goede beslissing
is voor jouw geval, dan baat al dat wetenschappelijk onderzoek niet!
Misschien is het een goed idee om, zoals bij elke zware beslissing, eens
een lijstje te maken van alle plus- en minpunten die je kunt verzinnen,
zowel de serieuze als de onnozele. En dan begin je te snoeien en te schaven
tot enkel overblijft wat je werkelijk essentieel acht.
Betrek je kind eventueel ook in de beslissing, maar zorg ervoor dat het
duidelijk is dat dit een volwassen beslissing is: terwijl je wel rekening
houdt met zijn gevoelens en opmerkingen, moet het duidelijk zijn dat de
verantwoordelijkheid voor de finale beslissing niet op zijn schouders rust!
En wat als het achteraf niet goed loopt? Hoe zekerheden en een
vangnet inbouwen?
Sommige mensen maken zich ook zorgen over wat ze moeten doen
als 'het' achteraf niet de juiste beslissing zou blijken te zijn.
Veel HB-specialisten geven daarom de raad om simpelweg
elke versnelling als een voorlopige versnelling te beschouwen,
en om dit duidelijk te maken aan alle betrokkenen (school, kind, omgeving).
Men zoekt nl. naar een oplossing voor bestaande problemen. Als die oplossing
uiteindelijk niet de juiste blijkt te zijn, dan is er nog geen man overboord.
Een tweetal maanden is in de meeste gevallen voldoende om, na het initiële
enthousiasme (gevolgd door de initiële problemen), te belanden in
de "reële" toestand, zodat je een realistische inschatting
kunt maken van de situatie.
Weet met wie je in zee gaat!
Tot slot kunnen we niet genoeg het belang van de 'ontvangende'
leerkracht benadrukken. Als die leerkracht niet positief staat tegenover
deze versnelling (of tegenover elke versnelling) dan rijzen er problemen.
Zo'n leerkracht heeft dan immers de neiging om elk probleempje -en 'probleempjes'
zijn er bij elke versnelling- uit te vergroten. Zo'n leerkracht concentreert
zich dan op de negatieve aspecten van de versnelling, en verliest uit het
oog welke problemen er waren (of zouden zijn ontstaan) als er niet versneld
was.
Het typische voorbeeld is een kind dat in de 'vroege' jaren versneld wordt
omwille van een grote cognitieve voorsprong. Vaak zit de motorische ontwikkeling
(nodig om te kunnen schrijven) op leeftijdsniveau. Als de leerkracht dan
voortdurend een 'zie je wel' houding aanneemt en op alle mogelijke manieren
de boodschap "jullie hebben werkelijk problemen gezocht met die versnelling"
uitstraalt, dan heb je een extra 'probleempje'. Zo'n leerkracht focust
continu op de "achterstand" i.p.v. de gebieden waarin er een
voorsprong is te stimuleren, en oplossingen te zoeken om (tijdelijk) om
te gaan met de gebieden waarin er een "achterstand" is, tot deze
achterstand is ingelopen. Een kind kan daardoor vreselijk gedemotiveerd
en gedeprimeerd geraken. De leerkracht lichamelijke opvoeding gaat (hopelijk!)
toch ook niet verwachten dat het kind fysiek en motorisch dezelfde mogelijkheden
heeft als de niet-versnelde klasgenootjes?
Verder lezen op het web: versnellen
links
LK |