Hoe sterk bepaalde kenmerken ook terugkomen bij veel hoogbegaafde kinderen, toch blijven het heel verschillende kinderen. Dat is ook niet verwonderlijk. Het gaat immers om kinderen uit allerlei milieus, met hun eigen karakter, interesses, temperament.

Laat ons als ouders en opvoeders niet vergeten dat hoogbegaafdheid slechts één aspect van een kind is. Dat kinderen in de eerste plaats gewoon kind zijn, elk hun eigen persoonlijkheid hebben , hun eigen voorkeuren, smaak en gewoontes, hun eigen ervaringen en thuissituatie.

Dat heeft wel gevolgen: niet alle hoogbegaafde kinderen worden vrienden. Integendeel soms, zelfs hen samenzetten in kangoeroeklassen of leefklassen heeft niet automatisch tot gevolg dat er altijd nauwe vriendschapsbanden worden gesmeed, of dat alle kinderen met dezelfde dingen bezig zijn op dezelfde manier.

Je kan ook niet zo maar conclusies trekken over het ene hoogbegaafd kind, op basis van wat je met een ander kind hebt meegemaakt. Niet alle hb kinderen zijn wild van dino's, niet alle hb kinderen lezen in de kleuterklas al, niet alle hb kinderen vinden Somplex leuker dan gewoon wat moeilijkere sommen maken op de klassieke manier. En niet alle HB kinderen hebben het moeilijk op school. Of juist gemakkelijk.

Er is wel herkenning vaak, van een kind dat vergelijkbare dingen denkt, met dezelfde dingen bezig is, op dezelfde manier redeneert. Maar steeds is er ook weer dat beetje anders.

Want ook hoogbegaafden blijven verschillende persoontjes. Laat ons dat als begeleiders niet vergeten. Kinderen hebben behoefte aan ontwikkelingsgelijken om sociale vaardigheden te kunnen leren, maar dat wil niet zeggen dat we moeten verwachten dat die ontwikkelingsgelijken plots goede vrienden zullen worden, of dat ze alles op dezelfde manier zullen doen. Kinderen reageren verschillend op hetzelfde aanbod van verbreding of verdieping. Kinderen voelen zich in verschillende situaties thuis (of juist minder goed).

Handelingsplannen voor hoogbegaafde kinderen kunnen daarom wel algemene principes bevatten, maar moeten verder ruimte laten voor invulling volgens de behoefte van elk kind. Laat ons dus een schoolbeleid naar hoogbegaafden toe niet op een globaal beeld van "de" hoogbegaafden afstemmen, maar wel op een kader scheppen zodat kan gekozen worden voor wat "dit" hoogbegaafd kind nodig heeft.

Dat wil zeggen dat wij als ouders ook goed moeten bekijken waar, in welk schoolsysteem, welk model van hb-werking van een school onze kinderen tot hun recht zullen komen. Voor sommige kinderen zal dat een leefklas zijn. Anderen zullen goed gedijen in een gemengd samengestelde klas waarin goed gedifferentieerd wordt. Sommigen zullen de voorkeur geven aan geleid studeren, anderen willen alles zelfstandig doen. Sommigen hebben nood aan een echte klas, anderen studeren liever thuis.

In dat licht dienen ook de lijstjes bekeken te worden op dit gedeelte van de site: herkenning én verscheidenheid. Dat zie je aan de bedenkingen van ouders van hoogbegaafde kinderen bij de lijstjes: vaak staat er ook bij "mijn kind doet dit niet". En dat is perfect normaal: ze zijn verschillend.